SEVGİLİYEGitme, sen gidince bu şehir ıssızlaşıyor Sokaklar boş, yağmurlar yalnız yağıyor Geceler daha karanlık, ışığın olmayınca Uyku tutmuyor yokluğun baş ucumda Çocuk masalları gibi sonu mutlu bitsin bu hikayenin Geleceğin yollara kırmızı halılar serip bekleyeceğim Hangi şehir seni daha çok mutlu edecek? Bu şehirden gitme, şehri terketme sevgilim... Uyuyursun şimdi, usulca fısıldadım kulağına İyi geceler sevgilim... Ne düşler görüyorsun Kedim ve ben güneşin doğmasını bekliyoruz Belki ararım bu sabah sesini duymak için... Kendimi dinlemiyorum bu aralar başım hoş değil Öyle bir can sıkıntısı, keyf-i keder içindeyim Bir saatim diğerine uymuyor, o haldeyim İnanma sen bana aklım başımda değil Kavruk bir sevdanın tükenen dizelerindeyim Ne gel diyebiliyorum sana şöyle en harbisinden Nede ben gelebiliyorum yanına cesaretimle İyi ol birtanem, iyi olmak zorundasın Bu umutsuz sevda yıldırmasın hayattan seni... Şehirden gitme, gidersen eğer al benide... Zamanın aşklarıda depresif bizim gibi Kafamız bozuldukça sövelim ikimizde Hayatın gelmişine geçmişine... Ayıplayan kendi ayıplarına baksın, Aklımın almadığı bir dünyada Hangi ayıp yaşamaktan daha ağır? Herşey yarım, hepsi noksan yaşananların Ne yaşayan anlıyor olanı biteni Ne ölüp giden farkına varıyor... Herkes bir doğru tutturmuş gidiyor Gerçekler yalana, yalanlar gerçeğe dönüyor Hangi sevdanın gerçekliğine güveneceğim? Şiirlerde olmasa yaşamak hepten anlamsız Kelimeler arası soluklanıyorum, her durakta. Anlamaya çalışmıyorum artık kendimi Bıraktım oluruna, büyütüyorum ikizimi. Gitmesen olmaz mı? Sevdiğim adam bu şehirde oldukça Güvendeyim... sibel |
selamlarımla