Umut tüccarlarının sahası
Al yeşile bezenmiştir vahası
Neler vaat ederler, dahası
Cehennemi cennet gibi pazarlar

Her birinin mesleği; Başka, başka
Siyasiler başı çekmese keşke
Bir mevsim misafir olsalar aşka
Belki pişmanlıkların yazarlar

Mülk Allahın kim ki ‘der’ benim
Mülke ortak olmaz mı ,a canım
Malı ,mülkü, makamı; İlah olan
Haksız hakikatsiz kalır derler

Herkes ‘derki’ ben haklıyım
Hele bir mahşere varalım
Kim haksız kim haklı görelim
Huzuru mahşerde belli olur

Kimi derin, kimi paralel yapı
Mevki makamlar cepte tapu
Sıradan insanlardan farkı; Çapı
Sahi var mı desen ‘Allah bilir’ demezler

Allahın değneği yokki vursun
Kulu, kul ile imtihan eder
Vahiy meleği suskun, kullar konuşur
Kimin ne olduğun, kul kula söyler

Yarsuadım Ümit tüccarının birine
Umutlarım bağlamıştım yarına
Pir Sultanın kulak verdim, zarına
Dedi ; ‘NESİMİLİK yapma ‘ DERİN yüzerler