Yaşamak Mecburiyeti
Kuş uçmaz, kervan geçmez denilen bir yerde.
Anahtarı elinde, kanadı yaralı kuş misali, Altın bir kafeste. Derdine derman- acı bir otun suyunu- içer gibi Geçecek! diye umut heves etmekte. Nereden geldi bunca acı üzerine ? Oysa, tatlı düşler ekmişti yarınlarına. Acıyan yaralarına, zamanı üflerken. Bu son olacak!diyordu. Yaşamak mecburiyeti. Titreyen umuduna, hayaller fısıldarken. V.Kayra |
Okudum. Gönlüm açıldı...
Çok çok Beğendim.
....................... Saygı ve Selamlar...