Bülbülüm Can ÇekmesinZar ağlayan bülbülü neden üzüp durursun Sefanda yitmeleri hadi buldur gününe Gönül dediğin gülü özden dizip vurursun Yık gelip gitmeleri artık oldur gününe. Bülbülüm can çekmesin kendime söyler kendim Meczubu cengim bağlar aciz tokuş yıkamam Sinem hüzün dikmesin afağım eyler bendim Mor dağlar viran dağlar zirvem yokuş çıkamam. Bülbül gözüme bakar yaşarır durmaz gözü Dert kehribar sarısı hayalim soldu hazan Sahibi ondan sakar ağlarken sarmaz özü Can yakıyor sorusuı güncemi buldu kazan. Bülbülleşip coştum da başa deyen taşım çok Hangi yanıma dönsem çarparım buz dağıma Yaralanıp koştum da taşı yiyen kaşım çok Kalkıpta tekrar insem saparım tuz ağıma. Divanü Lügati’t-Türk Tokuş anlamı: Savaş, cenk |