KÜSTÜM
Aynaları dövdüm
Parçalanmış gönülleri Ayrılıkları Kaderimin günü solmadan sustum Yitirilmemiş zamanlara Hasret kuşlarına Vurgun yemiş yıllara döndüm Çaresiz insanlara Gönül çelenlere Gökkuşakları ruhumun bir yerinde saklı Deva getirmeli yıldızlı yakamozlar Saydım kaldırım taşlarını bir bir Yörünge de yönümü kaybettim Zarlar tavlada hep hepyek Belki de ben saymayı bıraktım Öyle sarhoşum ki Sanki hayata küstüm… D.E. 10 Ocak 08 |