Neydi bizi savuran, ortadan ikiye ayıran
Sen kapı eşiğine, beni pencere kenarına


Yıllar sonra ilk defa pencere kenarından tek baktım dışarıya
İlk defa gökyüzünün renksiz yüzünü gördüm
Halbuki ne güzel görünüyordu, güneş raks ediyordu adeta
İlk defa yağmur yağarken ağlıyordu
İlk defa kimsecikler yoktu sokaklarda
Heybetli Mehmet Bey bağırmıyor, dansöz nalan yürürken oynamıyordu
Çocuklar koşturmuyor, kediler kasap dükkanlarından ayrı duruyordu
Ve anladım ki sensiz hiç bir şeyin tadı, rengi yokmuş
Sana gitme demeyeceğim
Ama gidersen içimdeki çocuk üşür, sokaktaki çocuklar da üşür
Gökyüzü renksizliğe bürünür, kediler ürkek yürür
Gidersen pencereme kuş konmaz
Arap kızı camdan da bakmaz
Sana git demeyeceğim
Sen gidersen sokaklar yapayalnız kalır
Kapılar zillere küser,
Sen gidersen elim ayağım titrer, yürüyemem gidemem
Sen gidersen o halde herkese seslen kimse yere düşmesin
Çünkü düşeni kaldıramam
Sen gidiyor musun?

Yusuf BİTİM