Gözlerinden aşkı öğrendimKimseler anlatmadı Kuşlar da söylemedi Hep bir başıma yaşadım Mavi değildi gönül atlasım Hep kurak iklimlere indim Bakışın uzun nehirler gibiydi Ve ben Gözlerinden aşkı öğrendim Ellerime kederin bin türlüsü yayılmıştı Gam rüzgarlarını dinlerdim penceremde Karanlıklar beni uzaklara akraba kılardı Sen çıkmasaydın karşıma Yeşilini fark etmeyecektim ağacın Kalınlaşacaktı alnımdaki yalnızlık çizgisi Dokunuşun bir kuşun parmakları gibiydi Ve ben Sözlerinden aşkı öğrendim Nasıl tuhaftım sen ilk merhaba deyince Ömrümde bir milattı şehirli gülüşün Al basardı yüzümü adını söyleyince Can attıydım seninle tekrar çay içmeye Hiçbir güneşle ısınmayan yüreğim sana ısındı Ve ben Yaktığın ateşten aşkı öğrendim Ve ben seni sevdim |