Ya şimdi sevgili..
Üşüyorum nedenini tahmin eder gibi de oluyorum
Evet, sen burada yoksun diye Yıldız parlaklığı teninle odamı ısıtamadığından, Üşüyorum omuzlarımdan başlayan bir titremeyle İçimde hava çok soğuk, buz tutmuş. Sanki yanımda olsaydın sarılabilecektim Sanki elini tutabilecektim Hayır, yüzüne bile bakamayacaktım Gözlerimi kaçıracaktım Nasılsın derken bile kekeleyecektim, Kelimeler boğazımda düğümlenip kalacaktı. İçimde sonsuz bir heyecan olacaktı Hatta içimdeki rüzgâr artacak, Fırtınaya dönüşebilme ihtimali olan Bir karayel haline bürünecekti Yüzüne bakamamanın, Konuşamamanın verdiği sıkıntı ile sarsılacaktım. Rüzgârlar hep olacaktı içimde, içimizde Bana her kızdığında, İçinden her küfür edişinde şiddetlenecekti, Hava bulutlanacaktı Bana yasak koymak istediğin her an baş döndürecekti Tüylerimizi diken diken edecekti Ben hep o havalarla yaşıyor olacaktım. Senin benimle konuştuğuna sevinecektim Başkalarına inat estirecektim rüzgârımı Birlikte gülüp şakalaştığımız zaman, İçimdeki yeşil tepelerde rüzgârgüllerim dönecekti Hafif hafif esecekti Bana her bakışında memnun olacaktım O zaman rüzgârım, gün batımında Bir kaç yel değirmeniyle oynaşacaktı Ben yine hep mutlu, hep iyimser Güneş bronzlaştıracaktı beyaz tenlerimizi Sen ben biz olacaktık ya şimdi. Sami Arlan.. |