ÇAĞLAYIP COŞARKalem yazar aşkı gönülse yaşar Bu duygu debisi sel olur taşar Yak sevda ocağını kalp otağında Dumanı çıkar yâr dağları aşar. Herkes kendin aşık sanar yanılır Aşık mecnun kerem ile anılır Açlık denen duygu sevda sanılır Buna düşen insan şaşar ha şaşar Aşk ikiliği bir etme yoludur Seven sevdiğinin eli koludur Zerre boşluk olmaz onla doludur Gayrisi boş hayal peşinde koşar Baktığı sürette görür aşkını Fark eder fanide hayret şaşkını Ten ölür Ruh kalır odur taşkını Heva hevesini ’Rabbinde boşar Bâtın-i gülümser geçen zamana Dili zikir eder gelir bir mâna Razı olan düşmez asla gümana Söyleyip bu beyt’i çağlayıp coşar Aşk ile hü Murad-ı Bâtın |