DOSTLAR
Ailesi aç sefil kendisi barda
Aldığı maaşda gitmiş kumarda Bu bolluk içinde yaşıyor darda Ben böyle insana acırım dostlar Asıktır suratı hiç yüzü gülmez Espiri anlamaz şakaya gelmez Verdiğin selamı lutfedip almaz Ben böyle insana acırım dostlar Kendisi tok bilmez acın halinden Zerre kadar bir iş gelmez elinden Komşusu rahatsız ise dilinden Ben böyle insana acırım dostlar Sömürüyor ise yoksul fakiri Odur cemiyetin lekesi kiri Haramla doldurmuş göbeği iri Ben böyle insana acırım dostlar Ne nasihat dinler ne kitap okur Taşıdığı yürek bir paslı bakır Bakıp Arıkanı görürse hakir Ben böyle insana acırım dostlar |