Neden Hep Şairler Gizlice Ağlar
Kalemi haykırır yürek yastadır
Neden hep şairler gizlice ağlar Çile derğahına gelen postadır Neden hep şairler gizlice ağlar Bazen Mansur olur bazen Pir sultan Karacoğlanlardır ışığı tutan Zannetmem kaygısız çekilip yatan Neden hep şairler gizlice ağlar Süsler sevdasını renklerden renge Gök kuşağı gibi düşer ahenge Çığlığı isyanı tutarsız denge Neden hep şairler gizlice ağlar Duyguları halk dilinde yaşanır Kalemi yiğittit pusat kuşanır Gönül terler gözden yağmur boşalır Neden hep şairler gizlice ağla Kul Garib’im tebessüm var yüzümde Yaş kalmadı gayrı gönül gözümde Azıcık da şairlik var özümde Neden hep şairler gizlice ağlar Emine Çerçi |