YAĞMUR HÜZNÜ
Yağmur damlasına dokunan kadın
Toprak kokusuyla gelen Taptaze gün tadında Görüyorum şuh yüzünü Ellerinle dokunurken mısralarıma Dün tadı veriyor kara parçaların Bir yarın gözlüyorsun Uzunca Bir sokak ötesini Bir Mart baharını Güzel papatyalarla Bir sabahın çay tadını Bilirim giderken bıraktığın soluk benliğini Boş sayfaları Kara parçalarımı Korkuyorsundur belki Kasım akşamları Sabaha doğru aşk tadından Zaman diyorsun Zaman Devrik hislerinle Üşüyorsundur belki Gözlerin cehennem bakarken İçimdeki cennetten Az ötesine düşüyoruz zamanın Durgunluğunda süzülürken cümlelerim Sen duruyorsun Ağaçlar sessiz Ve sen duruyorsun gökyüzünde Kederimin Gri kokuyor buralar Yapraklar sararıyor Sonbaharlar oluyor Hatta mevsimsiz düşler Düşüyorum Kara parçalarından Kara parçalarıma.. BİLAL YÜKSEKTEPE |