İNSAN BİLE DENİLEMEYEN İNSANLARA 1Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Bazı insanlar vardır,hayatımıza ister istemez giriveren.Nefretin dizboyu olduğu ama görmeye de mecbur olduğumuz.Onlara yazdım işte.Dilimle değil de kalemimle söyledim.Ne kadar nefret etsemde insanları incitmekten korkuyorum.Umarım beni anlarsınız DEĞERLİ DOSTLARIM.
Umuduma kucak açtım
Sımsıkı sarılıyorum Yapamazsın diyenlere inat Öyle derin yaşıyorum Siz ne kadar zorlu olursanız olun Sizi tek hamlede es geçiyorum Hayata dair karar aldım hayatıma el uzattınız İşime bilip bilmeden hunharca karıştınız Fitne ve fesatlıkla adeta yarıştınız Sizin gibi olmadım adam gibi yaşıyorum Ne olmuş ekmek tutmuşsa elim Benden başkasını ırgalamaz benim derdim Unutmayın hayatımda önem verdiğim kadar varsınız Umrumda değilseniz öylesine varsınız Sıkıntıma derman değil hep dert oldu onlar Hayatıma engel olup hep tuzak oldular Hayallerime bile yasaklar koydular Kaç kuruşluk insanlardı ki ve ne oldular Dokunmayın bana dokunanı yakarım Merhamet vardır elbet sabrımın sınırındayım Mesafe koydum onlara fazla yakınlaşmam Beni benle bırakın ben kimseye karışmam Sevginizi bitirdiniz bende helal olsun sizlere Ağzınızla kuş tutsanız güvenemem sizlere Gözden düşen gönüldende düşermiş elbet Düştünüz benden el uzatıp kaldırmam. |
şiirden öte meydan okuma bu
iyi ettin
yüreğin doğruluklarla çarpsın.
vesselam..