amenna
gün,ışığı ağartısı çıkmazında
pencere kenarlarına sığışan gök kuşağı avcısı çocuklar amenna ! uçurtma koparan dev cüsseli umutlar hayallerimizin renkli coğrafyasında büyüdükçe, sırtımıza hayat adında bir kat daha yük yüklediler! kamburlaştı gövdemiz alay ettiler sıradanlaştı saf yüreğimiz bünyemizin,uğultusunda kaybolduk kör bir kuyu dibinde kıvılcım olur,dirilir sanıyorduk ! yanıldık !!! ’’hakkımız olmayan bir iyiliği mükafat sandık’’ amenna ! ’’ağlamak , kaderimizi şekillendiren ince bir çizgi ’’ müşahede , altında tuttuğumuz ip! celladına küskün sahipsiz acı. kaybettik,yenildik ’’cennet muskalı imtihan nazırı soylu cibril’e’’ |