Yollar Ateş den GömlekKara tren kara dumanlar ekiyor yollara Yasaklar duvar ihlalleri ateş den gömlek Ah gözlerimin yeşili avuçlarımda tuz çorak Kurtar tanrım bu düşülen dipsiz tuzaklardan . Günahlar kor ateşlerde kibritim ol da yak Kana karıştı zehir reçeteme şifa ol da gel Gelirim toprağına azrailim ol da al canımı Cennetteyim gılmanım ol da gir bahçeme . Gecesi gül yüzlü hüzün gözlü ay yareni Soyuyorum tüm yalnızlığımı üzerimden Nefesin merhem oluyor sensizliğime Erir tenime sevdan hazır nazlı gelin Hece hece , ece ece sana geliyorum . Umut vakkası düşüncelerim durmuyor Gönlüm bir deli olmuş veli cesaretin varsa Gel hadi sende bu nehrin en baş ucundan tut Yüzümü çevirmeden yüzünü ıslatsın gözlerim. Kirpiklerime çizdim açmaya korkuyorum Gücüm tükeniyor gittikçe küçülüyorum Bir gitmeyen işte bu yüreğime bastığım Sözlerimi kağıtlara yazdığım harflerim . Gönlümün gözü çıksın kapıları sürmeli açılmıyor Gitmeleri sevemedim yüreğim çekip gitmiyor Bu sana bitmeyen son mektubum olsun ki Yollar ateş den bir gömlek yanmadan giyilmiyor . Saçlarıma kırmızı güller takan yadigar Son dediğime bakma ne olur gitme gel Gel al emanetini gezer hep baş ucumda Bu yarayı kanatma gözlerin gözlerimde al Ben güzel gül sen gülen bülbül gözlerimde kal . Gülay GÖKTÜRK |