Ruhu Güzel Telli Hatın
toprağın sesiyle sesin duyurdu
o tatlı diliyle türkü söyledi oy kullanan eller değer bilmedi değerde dengeye kıymet vermedi ormandaki yanan meşe közüne dokunma yanarsın telli özüne canlar kurban senin kara gözüne yaradan nurunu vermiş yüzüne söylerken sözleri özüyle bütün her nefes dumanda kaybolan tütün veyselden uzanan yollara bakın görünür ufkunda o telli hatın yandı ana dolu yandı ateşin ihtişamlı duman duman tütüşün yakışıyor telli tavrın duruşun sönmesin dilerim yürek ateşin doğurup sütünü veren anana dünyaya vesile olan babana her nefeste dua eyle mevlana taşıdığın özü verdi o sana kölecioğlu baktı gördü dinledi sen söyler iken için için ağladı coştu gönlü ruhu eli durmadı kalem yazdı amma gönlü söyledi Ahmet kölecioğlu 31-12-2004 |