MERSİN
Deli dolu bir genç kızın
Saçları misali Savurur salkım saçak yapraklarını Palmiyelerin,Ulu çınarların. Ahenkli bir besteyle akar Duru berrak pınarların. Dağlarında kekik Sokaklarında portakal çiçeği Köşe başlarında mest eden Hanımeli kokusu. Bin bir rayiha ile bezenmiş Kırları,yaylaları, Yaslamış Toroslara sırtını Duruşu asil ve mağrur, İncinse de gücense de Talana meydan okumakta Yok kimseden korkusu. Gökkuşağından daha parlak Daha albenilidir; Bir çocuk parkındaki Bir Yörük evi balkonundaki Kırmızı,mor begonvillerin, Sarı,pembe,beyaz güllerin. Ihlamur ve çam kokulu Hoyrat rüzgarlar eser Torosların yamaçlarında. Defne,sedir ve kızıl çamlar salınır Yaylalarında. Tüm güzelliklerine Canlılığına inat, Emekli şehrine çıkarmışlar adını Halbuki sen; Açmışsın engin yüreğini Almışsın koynuna, Sarıp sarmalamışsın, Yurdumun yoksul insanlarını. Kimi kirli eller Başıbozuklar Bilmezler kadrini. Yakıp,yıkar ormanlarını Yağmalar inci sahillerini. Yine de atmazsın onları koynundan. Metanetle korursun bilgeliğini. En parlak güneş En parlak sarı En zümrüt yeşil En güzel, En yakamozlu mavi sende. Ne de güzelsin. Mersin. H.Cemil ŞENSEVER 11Ocak 2007 Mersin. Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine aittir. |