Hayat...
Hayat;
Anne kokusunu bir nakışta duyumsamayı Uçurtmanın renkli çokgenlerinden yıldızlara el sallamayı Göz kırpan kiraz ağacından hayatı koparmayı hatırlamaktır beş yaşında... Hayat; Masum bir bakışa tutunmayı Mavi camlardan gökkuşağına bakabilmeyi Bir tütsünün arkasında umutlanabilmeyi Yaban yaseminlerini koklayabilmeyi hatırlamaktır yirmisinde... Hayat; Gökyüzünü çırılçıplak sarabilmeyi Yumruğunu ateşe tutup, hayatın suretini çıkarabilmeyi Yaşamı çocuklarına hikaye tadında öğretebilmeyi/ Göz göze gelebilmeyi her sahnesinde Ellerinin izine ağlayabilmeyi hatırlamaktır kırkında... Kiraz ağacının solgun yaprakları dökülürken Eylül geceleri göz yaşını dökerken özlenenlere Kan kaybeden akşamlarda can evinde ağıtlar yakarken göz yaşların, Hazan yüzünün gölgesine minyatür dudaklar dokunurken bayramdan bayrama, Son perdede son replik söylenirken hayata Köhne bir huzurevinin bahçesinde Hatırlanmayı beklemektir yetmişinde... 18.05.2004 Resim dosyası: |