Dokunma arkadaş dokunma bırakıver beni
Kimse ağlamadı, ben bana ağladığım kadar
Kimse inletmedi, anladım ki bu sızılar bana kanaatkâr
Bir kepim var birde beynim
Yer çekimine dayanamadığım dünyada
Sanki birileri sanatkâr
Bir şeyler isteniyor bir şeyler
Verecek neyim kaldı
Canım mezar
Ölüm mezar

Kimse dindiremez kırılan kalbimi
Darlığımla bolluğum arasında zikzak çizme vakti
Uyuntu yılan enjekte eder kaşarlı zehir’i
Bu zehir beni öldürür
Beni öldürür
Tufanda kahkahalarımı güldürdüğüne bakma
Yüzümde siyah bir çelenk
Hangi el söndürür ışıkları
Adımı sormayım
Benim ki sadece beklemek
Ölüm mezar
Canım mezar...

Tibet soğuğu vurmuş ellerimi
Hangi korunakta ısınmak ister.
İsteme benden mezarlık
Ben kahrederken öldürdün sen sevdanı
Dili yok üryan bir çığlık benim ki
Elim mezar
Kanım mezar
Bu mezarı kim kazar