13
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1101
Okunma
karanlık bir yolda yürüyorum
etrafım sonsuzluğa uzanan
ağaçlarla dolu
gökyüzü neredeyse görünmüyor
karanlık korkutmuyor
aksine
öyle bir güven veriyorki
yanlızlıkla besliyor sanki kendini
sonsuz gökleri bile göremediğim
bu ıssız yolda
kendi özüme dönüyorum usulca
ağır ağır hissediyorum mutluluğu
tebessüm yüzüme yavaşca yerleşiyor
ayın ışığı gözbebeklerimde beliriyor
ilk kez hayal kurmuyorum
ve ilk kez geceği bu kadar seviyorum
biliyorumki içimde saklı olan
bana ait olan en değerli şey
beni hiç bırakmayacak
ve yollar ne kadar karanlık
olursa olsun
elimden tutan bu gizli dost
hep benim aydınlığım olacak