Hicran ah yine hicran!Gözlerin nazarı Uzaklardan süsülürken Sevdamın kefeninin biçildiğini Hissediyorum onu hiçbir an unutamıyorum Sen yüreğinde Onmaz fırtınaların dalgasında Bizar kalıyordun, hiç bir umut bulamıyordun Yüreğimi Yoluna serdiğimi hissettiğin halde Hala direniyorsun ve sevmediğini bildiriyorsun Hasret çeken Ruhumun mecaline tınmıyorsun Ağıtlar yaksam Garip bir eda ile gülüyorsun, sen delisin diyorsun Salınırım Bir sevdanın Dinmeyen Salıncaklarında Bir umutla beklerim, gönlümün hicran pınarında Yalnız senin Melaline gömülürüm Güneşin suskun ışığında Senden uzak kalınca bitap kaldığıma inanır mısın Bir kez olsun Çıldıran duygularımı Bağrına basmasan ve ağlamasan, sana asla kırılmam O sevgini Dilenmek için asla Gönül kapına dadanmam ve seni mahzun bırakamam Hatta diliyorsan Seni ömrümce Anmam Yazdığın mısralarını, bundan sonra katiyen okumam Sen yeter ki Bir kahır içine girme Nedametle nefeslenme, bir sitemle kalbini hiç burkma Senin Sevdanla kanmak Şayet nasibimse, elbette hazırım kor içinde yanmaya Seni Sensizliğinde hıçkırık Ve gözyaşlarınla solumaya, umutlara hüzünle sarılmaya Mana içinde ki O aşkında kalmaya, mısralarında Yorulamaya, sevginle konuşmaya tüm kalbimle hazırdım Sen ise Hala niye kaçıyorsun Hicran kakgılarını halime yaşatıyorsun, haz yaşatmıyorsun Mustafa CİLASUN |