YALNIZLIK AŞK DOĞURURKEN
Gülüşü kömür kokan
Gece kondu çocuğu gibi yüzüm Gözyaşlarımın ardında Karanlıklar sonsuzluğu Kirli bir kimsesizlikte Yoksulluğum dur sensizlik Hasret cehenneminde Yalnızlık bekçisi O put O Zebani benim… Canım çok sıkıldı da Arınıp o garip adem babalıktan Dün akşam Sol kaburgamdan seni doğurdu Bu soylu yalnızlığım Artık elmalar helal Ve bütün incirler yapraksız Biz bize kaldık Sen bana Ben sana örtüsüz… Şimdi sevişebiliriz yalnızlıklar boyu Düşmanımız yok gün ışığından başka f.yimaz |