TUTULDUM ANNE
TUTULDUM ANNE
Büyük bir sevdaya tutuldum anne, Benim kalbimdeki orman sevgisi. Fidan boylarına kapıldım anne, Benim sevdiceğim orman servisi. Yeşil yaprakları yandırdı beni, O yokken soğuklar dondurdu beni, Uzun kollarında dindirdi beni, Benim sardıcağım orman servisi. Çınar olur derelerde boy verir, Ceviz verir, fındık verir, çay verir, Mor menekşe-sümbül kokan dağ verir, Yeşerdi gönlümde orman sevgisi. Ormanlardır bu doğanın neşesi, Bir ayrıdır katıranı-meşesi, Yeşersin yurdumun dört bir köşesi, Yer etsin kalplerde orman sevgisi. Dallarıyla keser yelin hızını, Aşıklar da ondan yapar sazını, Gölge eder serinletir yazını, Kuşlara yuvadır orman servisi. Kökleriyle topraklara yapışır, Onları sellere vermez kapışır, Benim yurduma da yeşil yakışır, İşledi kalbime orman sevgisi. Nice canlı hep ormanda yaşıyor, Dinlenmek isteyen ona koşuyor, Engel tanımıyor dağlar aşıyor, Her yerde yeşerir orman servisi. İklimi yumşatıp yağmuru çeker, Yokluğun-kıtlığın boynuna çöker, Yaşamak isteyen hep ağaç diker, Girsin yüreklere orman sevgisi. Kokusu insana neşe saçıyor, Havası da nefesimi açıyor, Ordan üzüntüler-dertler kaçıyor, Yaşam dağıtıyor orman sergisi. Ozan Arif halkımıza seslenir, Ağaç dik her yana, yurdum süslenir, Bu varlıkla nice insan beslenir, Karşılıksız kalmaz orman sevgisi. Arif GÖLGE (Anamur, 14 Nisan 1988) (Not: Bu şiir, 26/06/2001 tarihinde, Mersin 2. Noterliğinin 13673 yevmiye no.su ile yazarı adına tescil edilmiştir.) |