Söylesene Anne...
Söylesene anne...
Nasıl savaşacağım insanlarla. Neden bıraktın beni. Çokmu ağrıttım başını. Yükmüydü varlığım... Söyle ne olur anne ! Bu soğukluğu, Hangi hatama borçluyum. Neden herkes bana sırtını dönüyor. Kimse dinlemiyor beni. En kalın giysiler bile ısıtmıyor. Kimin yoğurduna ekşi dedim ki, Herkes suçlu gibi bana bakıyor. Yaramaz bir çocukta değildim. Kırmadım hiç kimsenin camını. Şimdi bu yalnızlığımı, Neye borçluyum anne... Oysa ne çok isterdim gülmeyi, Koşturup ter içinde klmayı, ve kana kana su içmeyi... Şimdi bu sessizliğimi, Ve haykıra haykıra susuşlarımı, Lanet olasıca çocukluğumu, Hangi günahıma borçluyum anne... Söyle ne olur anne... En ufak bir tebessümün, Neden bedelini ödüyorum. Ve etrafımdaki herkes gülerken, Ben neden ağlıyorum.... |