GönülŞu gönüller ne coşarlar Sevdiklerine koşarlar Mecnun gibi çöl aşarlar Şikayetçiyim gönülden Gönül tatmin olamıyor Sevdiğini bulamıyor Yerinde hiç duramıyor Şikayetçiyim gönülden Gönül daldan dala konma Yalnış duraklarda durma Yanacaksan boşa yanma Şikayetçiyim gönülden Et olsaydın çok kokardın Dönüp kendine bakardın Eriyip yere çakardın Şikayetçiyim gönülden Kaç kapıdan geri döndün Çoğu kez yerde süründün Gah yok oldun gah göründün Şikayetçiyim gönülden Çakmak çakmak çakıldayan O gözlerdi parıldayan Baka baka yaralayan Şikayetçiyim gönülden Güvenmiştin gençliğine Sığınmıştın benliğine Bak ne yazdım günlüğüme Şikayetçiyim gönülden Bir karakaş bir kara göz Bir bakışla söylenen söz Sonra ahla dövülen diz Şikayetçiyim gönülden Oyun oynanmaz gönülle Dara düştün sen elinle Düzeltmelisin dilinle Şikayetçiyim gönülden Gönül hep güzele bakar Ruhu hep güzele akar Ateşi ruhunu yakar Şikayetçiyim gönülden Acizin günahı vardır Günahlara ahı vardır Gönüllerin şahı vardır Ara bul hakkı gönül sen Sinan Karakaş |
O namlı sözlerine bu can nasıl da kandı,
Sahrada suya yandı yandığı ahu sandı,
Benimle zannederdim o akşamdan sabahım,
Çöl sıcağında inancım tüm sabrım da yandı.
Onsuzken gölgemdi eksenimde tek fırdöndü,
İçimde büyüttüğüm o bir nemruttu söndü,
Kalbimde nam saldı da yücelerek ayyuka,
Soğudu ruhumda alev bir buzula döndü.
Bir ordunun yenilgisiydi tarihte kalan,
Bir de her buluşun vasfını ilk kimse bulan,
Benimdir zannederdim o aslen bozulmamış,
Aslından yığınca sahte yandı küldü kalan.
Vasfını hiç bulmadı aşk ne uykusuzluğum,
Uğrunda yandı her şey arttıkça susuzluğum,
Tükendi söndü aşk onda hep benimle yandı,
Kalbimi mesken tuttu aşk hep öylede kaldı.
Ondandır halim bezgin ömrümden pek eksiliş,
Hana değmez gelişe muğlakken ebet gidiş,
Nerde dağı taşı delen Ferhat a Aslı eş,
Sevenlerde yandı kalpte bitti her çırpınış.
Nasıl ki koca ormana bir kibrit yok oluş,
Öpse hoş alnımı secde vaktiyle saf tutuş,
Aşksa mümbit hasretten yana tam yol ileri,
İhmalden doğan yangın aşk gerisi kahroluş,
Tarih: 25 / 09 / 2001