ANNEM ÜZÜLÜR
Derdimi ovaya dökecek olsam,
Dağ olur da sıra sıra dizilir. Ne zaman huzura giden iz bulsam, Yollarıma kör kuyular kazılır. Hasret bir taraftan büker belimi Felek kırar kanadımı kolumu Yıllardır çekerim ben bu zulümü Kara bağrım ezim ezim ezilir. Çaresiz kalmışım eli belinde Kıvılcım ararım mazi külünde Yoruldum ne çare hayat yolunda Yürümez dizlerim bağı çözülür. Bilmem kaderde mi, bende mi kusur Değişmez bu yazı geçse bin asır İrade duyguya olunca esir Su yokuşa akar düzen bozulur. Bu minval üzere ecelim gelir, Gelir de Azrail bu canı alır Timsah gözyaşları döken çok olur Üzülse üzülse Annem üzülür. İsmail GÜL |
Gönlüne, ömrüne bereket
Allaha emanet olasın, sağlıcakla kalasın