Yokluğunla Açtığın Yarayı Varlığın Bile Dolduramıyor Artık
Yokluğunla açtığın yarayı
Varlığın bile dolduramıyor artık Yokluğunda akıttığım yaşlar Varlığında sanma ki artık gülüşler başlar Yokluğunda mevsimler hep sonbahar hep kıştı kurudu tüm yeşillikler Varlığında açmaz gelme artık soldu tüm yeşermeye niyetli bitkiler Yokluğunda hep kar vardı dağlarımda Varlığın güneş olsa eritemez artık buzul olmuş erimez dursan bir asırda Yokluğunda bulduğum kentlerde sen yok Varlığınla kirletme artık ne bu şehirde ne kalbimde sana yer yok Yokluğunda yazdığım mektuplar okunmadılar Sende okumuyordun zaten boşaydı satırlarım artık okusanda etmez baştan sona karalandılar |