BİLMEZDİM
Bilmezdim bir gönlü kırmanın
Bu denli zor olduğunu Kırıkların bir gönlü nasıl vurduğunu Bunu seni kırdığımda anladım Kırıklar ellerimde kaldığında Düzeltmek için çabalarımın nafile olduğunu Seni karşıma aldığımda anladım Sanki kırık bir aynaya bakar gibiydim Param parça olmuş beni gördüm sende Eskisi gibi bakmıyordu gözlerin Sesin eskisi gibi değildi bana Ya bedenimi kavuran o harlı yüreğim İşte o an anladı yüreğim Korun suya düşdüğünde ne olduğunu Gönlümdeki aşk tüm bedenimi Yakmıştı halbuki Şimdi bedenim buz kesmiş gibi soğuk Gözlerinin donuk bakışlarında Sessizliğin bir bıçak gibi kanatır olmuş gönlümü Seni kırdığımı anladığım anda Nafile bilirim yakarışlarım Nafile bilirim pişmanlıklarım Dilim tutmaz lal oldu suskunluğunla Tüm benliğim perişan bil istedim Beni anlamanı beklemem saçma biliyorum Affettiğini söylesen bile bilirimki Her daim sızlayacak yüreğin Çünkü eski sen olmayacaksın hiçbir zaman Ve eski ben yer bulmayacak gönlünde Bilirim yanan o gönlümün Şimdi seni ısıtmaya yetmediğini Dara düşmüş virana gönlümün harı Söndü sönecek kırgınlığınla 22.12.2013 Bayram KUYUCU |
Kutlarım..
Şiiriniz Çok güzel...
.......................................... Saygı ve selamlar..