aklımda hep puşt fikirler...
yüzümde sinsi bir gülümseme..
avucumda herkese yetecek kadar;kin,nefret,öfke...
...
derken kapıdan içeri girdi,
gözleri vardı her biri aşk kadar büyük.
ay ile müthiş bir rekabeti vardı, geceleri doğmak için.
sır gibi saklardı bunu,
ben bilirdim halbuki.

ben ne zaman ona vuruldum;
işte o zaman adam olmaya karar verdim.
ben ne zaman sevdasına şiir yazan şaire özendim;
işte o zaman ona vuruldum.

önümden geçerdi,
dizlerim titrerdi.
gözlerimden geçerdi,
selama duruyordu aklım.

göz bebeklerim büyüyordu.

gözlerim doluyordu,
gözlerimden oluyordum.

gözlerime O doluyordu,
gözlerimden oluyordum.

ölüyordum,
ayağa kalktım.
Rab! dedim,
kekeme şiirler yazmak nafile,onun gözleri senin eserin.

Rab! dedim,
onun gözleri senin eserin,
ve ben sana bir kat daha kul olacağım.

|Murat ERTAŞ