Çamura çakılanlara bir hatırlatma babından...

Demişsin bir kadına; hiç sevmedim onu ben!
Bizim aşk sandığımız demek bir yalan mıydı?
’Sevgiyi tatmamışım, gerçek aşkı verdin sen!’
Tutuşup yandığımız demek bir yalan mıydı?

Muhabbet yastığında bir ömür yatmadık mı?
Helal rızık peşinde birlikte gitmedik mi?
Sen imam biz cemaat, evde saf tutmadık mı?
Huzura kandığımız demek bir yalan mıydı?

Sahip çıktık sevgiye, dik ve onurlu durduk
Omuz omuza verip yaramızı biz sardık
Ne yarıda bıraktık, ne de arkadan vurduk
Sıdkla inandığımız demek bir yalan mıydı?

Ya güzel evlatlarım, onlarda mı bir yalan?
Cıvıl cıvıl sesleri kulağımızda kalan
Şimdi bir kadın(!)aday, bizi etmeye talan
Mutlu uyandığımız demek bir yalan mıydı?

Sıfırdan başlamıştık, sahip değildik güce
Eksikleri çoksa da istedik tütsün baca
Hani ilk evimizde uyuyamadık gece
Soğuktan donduğumuz demek bir yalan mıydı?

Merhamet timsaliydi hastalara bakımız
Sen de ben de benzerdik, kalenderdi yapımız
Tanrı misafirine hep açıktı kapımız
Hayra uzandığımız demek bir yalan mıydı?

Şu altın evlatların sen baba ben annesi
Kimine ayakkabı, kiminin elbisesi..
Hepsine yetişirken bu şimdi neyin nesi?
Pastel boyandığımız(!) demek bir yalan mıydı?

Hayır bu sen değilsin, böyle değil adabın
İhanetten zulümden yazmaz senin kitabın
Para dolduysa cebin, değişmesin hitabın!
Hamdle dayandığımız demek bir yalan mıydı?

Süt dökmüş kedi gibi karşımda durma öyle
Elini vicdanına koyup bir daha söyle
Her şey bir yalan mıydı, yaşamadık mı böyle?
Maziden andığımız demek bir yalan mıydı?

Aşk neymiş iyi düşün, ister kan ister kanma!
Bundan böyle istersen lokmanı benle banma
Hatırlattım sadece, yakarıyorum sanma;
Ahdle bağlandığımız demek bir yalan mıydı?...

Bulem hatun, 20/12/2013, Antalya