Ellerini uzatıyordu hırçın denize
son kez
Mutluluğu düşürmüştü
çaresiz çırpınışlarında
En olmaz zamandaydı
gelip sarıveren hüzün
Lambaların
solgun yüzlerinde
aradı
kendini
elleri ıslak
Son kez karıştırırken dalgaları
Bir deniz kabugu takıldı parmaklarına
Acımasız hayat gibi
sahte aşklar gibi
tutulmayan sözler gibi
ardına bakmadan gidenler gibi
öylesi dikenli öylesi kokuşmuş
öylesi kaygandı deniz kabuğu
baktı baktı baktı
ve fırlattı çok uzaklara
ayaga kalktı
martıları dinledi
sildi bugulu gözlerini
döndü sırtını denize
ve yürüdü
kendi dünyasına
yeni bir sayfa
yeni bir gün ışığı
yeni bir adım
selam dedi özgürlük
elveda
hüzün
bir ses
tırmaladı birden kulaklarını
gitme
gitme
bırakma beni
yalnızlığın koynunda
diyordu
ama bu ses
o
evet oydu
haykıran
ıslanmış aşk
durdu
geriye döndü
kapattı gözlerini
ve uçarcasına
koştu
hırçın dalgaların kollarına
yüzünde
tarifsiz bir mutluluk vardı
vuslat kokan dudakları
aç kollarını
sar beni
diye haykırdı
silinmişti sanki
tüm benliğinden özgürlük
sustu bir anda martılar
dindi azgın dalgalar
gün ağarırken
ondan geriye kalan
bir kaç ayak izi


Gezgin_Sair_
AL Khor /QATAR
aralık ayının onbeşinci günü ikibin onüç yılı