Nankör
Dönüp öylesine bakmıştın
Elim havada sallandığında Gözden kayboluşun Son yolculuğa uçan Göçmen kuşu hatırlattı Yüz binlerce kişilik bir şehirde O kedinin ayaklarıma dolaşmasından Ütülü pantolonuma sürtünmesinden Bakışlarıyla yalvarıp yerlerde yuvarlanmasından Ne kadar çaresiz kaldığını, açlığını yalnızlığını Gözbebeğindeki acıyı hatırlıyorum Döneceğim diyordun Bu kaçıncı bahar Kaçıncı defa açtı ıhlamurlar Bilal KARAMAN |