Beyinin türetmesi denilse de rüyaya
Kim demiş rüyalarla mutlu olmaz insanlar
Bazen lütfu ilahi, yükseliştir semaya
Rüyayla tamir olur acılı nice canlar

Bundan onyıl öncesi gördüğüm bir rüyam var
Paylaşmak istiyorum, benim de iç dünyam var
Ne mübalağa ettim, ne içinde riyam var
Annesi var herkesin! beni anlayan anlar...

’Annelik’ olmalı ki yüzüme yansıyan his
Çarşı-pazar, minibüs, trafikteki polis!
Ne bayan ne abla der, ’anne’ der bana herkes!
O anda alevlenir yüreğimde kalanlar...
................
Bir genç kız idim bende, gün geldi gelin oldum
Çok severdim çocuğu, diledim bebe aldım
Bilinmeyen sebeple O’nu cennete saldım!
Otuz saat yaşadı...Unutulmaz o anlar...

Kucaklayamadım hiç,göğsümde sütü kaldı
Yasa bürünemeden(!) kapıyı oğlum çaldı
Çok tatlıydı annelik, pekmezdi, kaymak-baldı
Beni çok iyi anlar bu lezzete bananlar!

İki üç yıl geçince bir de kardeş istedik
Beraber oynasınlar, öyle büyüsün dedik
İkiz kız dedi doktor, dedik naneyi yedik!
Asistandık eşimle, meşguldük o zamanlar...

İlk ölenim kızdı ya, heyecanla bekledim
İkiz beşikler aldım, zıbın-kundak ekledim
Lakin yaşamadılar, inanın ki tekledim
Ay yüzlü ikiz kızlar oldu canda yananlar...

Yarım saat arayla doğup sonra öldüler
Yarım gün ömür sürüp ciğerimi deldiler
Bakamadım onlara, gözlerimde seldiler
Mukavva bir kutudan sala bindiydi onlar!...

Kucağımda bir oğlum, kabristanda üç yavrum
Bu sebeple değişti hayata dair tavrım
Tek kalmasın diledim, duyuldu Hak’tan çağrım
İkinci oğlum için himmet etti sultanlar...

Böylelikle etti beş; yaşayan iki kardeş
Şükürdeydim Rabbime, gönderdi bir de beleş!
Kıymayı düşünmedim(!) O da erkekti, türdeş
Ölümü yaktı geçti, ciğerimde dumanlar...
...........
Aylarca hastanede yatmıştım iğne -ilaç
Yataktan kalkamadan, eller eline muhtaç
Gel mi dediler kuzum? annene yaralar aç
Eremedim sırrına neydi acep olanlar?...

İğnenin deliğinden, tetkikten geçirdiler
Her türlü müdahale, ilaçlar içirdiler
Kaderi zorlamanın dozunu kaçırdılar
Duymaya alışmıştım hekimlerden yalanlar...

Son ölen oğluşumun Muhammed Raşid adı
Mürşidimin adıydı, o gibi yaşamadı
Üç-beş saatlik ömrün sinemde kaldı tadı
Ben benden geçmiş idim, ilahiydi çalanlar!...

İki evlat hanemde, çok şükür tamam dedik
Hastanelerden bıktık, doktordan aman dedik
Elbet bu yarayı da saracak zaman dedik
Bu kader kuşlarıymış gençliğime konanlar...
..............
Ve zannediyordum ki acıya verdim mola
Ağbisi beşte iken kardeş girdi okula
Bir daha anne olmak yazılmış Bulem kula
Davetsiz bir misafir! meleklerdi sunanlar!..

Henüz rahme konmadan ve doğumundan önce
Rüyalarım yoluyla müjdeler aldım nice
Tevekküle sarıldım, oldum ’abdal’ gibice!
Çoook cici bir kız doğdu, inanmadı duyanlar...

Dualarım Rabbim’e, kırklara- yedilere
Maviş tatlı kız kardeş gelmişti ağbilere
Mamacıklar verirdi sokakta kedilere
Tek tükte başlamıştı yuvama göz koyanlar!...
.........
Yarı ömrüm hastane, içtim sayısız hapı
Hakk’ın dergahlarında dilendim kapı kapı
Depresyona girmedim,yıkılmadı bu yapı!
Ayakta tuttu beni ayetler ve beyanlar...

Üç çocuğum-eşimle dubleks küçük bir evde
Bizim için saraydı! sığdı cüce de dev de
Lakin hiç eksilmedi yüreğimdeki sevda
Beni anlayamazlar şu dünyaya kananlar...
.............
Kızım beş yaşlarında iken bir kış gecesi
Küçük malikhaneme! geldi rüya ecesi
Mürşid kokan oğlumla üç tane kız cicisi
Yuvamda yedi yavrum, sussun rüya sananlar!

Hepsi olduğu yaşta, kucağımda son kızım
Sağ yanımda oturmuş ay parçası ilk gözüm
Oğlum bana bakıyor, o ki dinmeyen sızım
İkiz kızlarım yerde oyuncuk oynayanlar...

Beni büyüten merhum dedem Abdülhamid’e
O ki bir derviş idi beş vakiti camide
İsmini vermiş idim ilk göz ağrım Hamide
Onbeşinde ay gibi, nur idi ışıyanlar

Nafiye ve Zahide idi ikiz kızlarım
Ki onlar öldüğünde tutmamıştı dizlerim
Oğluşumla beraber sonsuza dek özlerim
Onlar olur mu acep mahşerde sulayanlar?...

Yaşayan iki oğlum edeplice oturmuş
Birleşmiş iki alem yavrularmı getirmiş
Bu rüya yıllar süren hasretimi bitirmiş
İşte benim rüyam da, böyle baylar-bayanlar...
............
İşte bu ahval üzre sürer hayat masalı
İlk abi mühendislik, kızım da fen liseli
Ortanca iki dalda okuyor bilimseli
Rabbim etsin onları kitabına uyanlar....
...........
Dün mizah yazdım diye biraz kızanlar oldu
Bana yakıştırmayıp ikaz yazanlar oldu
Mizahı gerçek sanıp moral bozanlar oldu
Bilsin ’hüzün meleği’, Bulem’i okuyanlar!...

Bulem hatun, 7/12/2013, Antalya