Bir Yusuf düştü yüreğime,
Kapkaranlık kuyuda kıvranan Yakup’un oğlu gibi
Bir yusuf düştü ıssız yarınlarıma
Karanlık günlerime...
Gözlerim semada bir buluta takıldı
Oysa bulut, Yusuf kadar uzaklardaydı
Ben günahkarım Züleyha gibi;
Suskunluğun adını arayışımın adını yusuf koydum
Sonra "aşk"dedim Yusuf’a
Elimi uzattığımda
Yusufla bağlandım bir haykırışa
Haykırış ki;Allah dedi korkuyla
Nefsini Rabbine emanet etti...
İçime ışık saldı Yusufum
Damla değil derya oldu gözyaşlarım
Yüreğimi yıkadım o ummanda
Ben züleyhaydım;
"aşk"ın adını Yusuf koydum
Yusufumda Mevlamı buldum
Karanlıklara ittim onu
Kör zindanlarda zifiri karanlığına umut oldum .
Hem yandım aşk ateşiyle,hem yaktım pervasızca
O aşkın ateşiyle ısıttım üşüyen ellerimi
Titrek bakışlarımla aradım yusufumu
Vuslattan gayrısı yalandı bana
Ve firakıyla yitirdim gururumu
Güzeliğin cüz’ünü cennete bıraktım
İstediğim Yusuftu ,onu kazandım
Hakk’ı aradım Yusufumda
Muhemmedi nuru buldum alnında
İstediğim Yusuf’tu,
Uykulardan uyandım Yusufu buldum
Rüyalarda cemali,
ışıklarda çatık kaşları yaktı benliğimi,
Yusuf kaçtı ben ağladım
Ağladıkça yaşlandım
Umutsuz bir divaneyi hatırlatıyordu güzeller güzeli dedikleri
Öyle yakolay değildi
Aşkına yandığım Yusuf’un yokluğunada alışmak gerekti
Vuslattı bunca ağlamanın sonu
Kavuşmaktı,
Muhammedi nurunda Yusufun ,
Mevla’yı bulmaktı
Şimdi sende sıra
Ağlama Yusuf’um,
Suskunluğunda gizle gözyaşlarını
Deme kimselere için yakan Züleyha’nın adını
Aşkın adını Züleyha koy da ben gibi
Kimselere kaptırma aşkla dolu yüreğini
Ben aşkın adını Yusuf koydum
Uzaklarda bir yerlerde adını duydum,
Gül yüzünü gördüm görmeden önce onu
Ben aşkın adını Yusuf koydum
Yusufuma koşarken, Mevlaya vardım...