Yeşil Yeşil Yeşilırmak (yakamdaki kir izi)dingindi yeşilırmak süzülerek akıyordu dağların taşların aralıklarından yeşildi, yeşil ovalarda başında taçı duvağıyla nazlı yeni gelindi ilkbaharda kumları elde eleniyordu iğne yapraklı çamlar üç boyutlu görüntü veriyordu yamaçlarda efil efil kavak yelleri selam duruyorlar saygıda kusur yok coşkundu yeşilırmak hortumlarken önüne geleni kara bir bulutun korkunç patlamasıyla yıldırım ve şimşekle bombalanıyordu doğa takılmıştı gözleri üç çocuklu annenin karabulutun gözlerine sele kapılan son umudu onsekizinde ağladı bulut ağladı ana yeşil düşlerdi yeşilırmak her bahara açılan kapı aralıklarından sıla ve özlem kokan anadolu yollarında sarı başaklar ekineklerde sarı yağlıklar süslerdi bereketti hasat sonu gelinlik kızların, delikanlıların telli duvaklı sevdasına umudun aynasıydı pırıl pırıl parlayan güneşle bir sonraki bahara yeşil, yeşil yeşilırmak |