ACININ ÇOCUKLARI ANNESİZ AĞLAMAYA ALIŞTI
ACININ ÇOCUKLARI
ANNESİZ AĞLAMAYA ALIŞTI ağlayan her sabahta sevgidir insanı yücelten kadındır insanı adam eden açlıktır insanı susatmayan sevendir sevdiğini unutmayan gülen toprağın çiçekleri şimdi nerede damlası düştü sevdanın gülün etini kim çiğnedi sesi dağları aştı annesiz ağlamaya alıştı gökkuşağı çocukları değil mi toklar seni unutturan kışta donan yoksullar akmayan derenin kömüründe gözleri kırık bir testi nasır tutmuş elleri uyumayan bebek ağlar acının çocukları annesiz ağlamaya alıştı Behçet Bük [email protected] |