ÇEKTİĞİM EN AĞIR ZULÜM GİBİSİNKöhne bir sokaksın şimdi gönlüme Yıkıntılarında düştün ömrüme Yansam da ateşte sakın söndürme Baharda açmayan gülüm gibisin Feryadım dökülür geceyi kaplar Şafaklar hançeri bağrıma saplar Volkanlar içimde sevdama patlar Çektiğim en ağır zulüm gibisin Demişsin adıma o bir serserim Oysa bu çektiğim senin eserin Yürekte kalmadı bilki hiç yerin Yangında savrulan külüm gibisin Yıkıldım gönlümün doruklarında Düşkün kalıyorum oruklarında Kanadım feleğin vuruklarında Sahrada kavuran yelim gibisin HAMİT KARACA 1.12.2013 20:56 |