İnsanlığından vazgeçirmeyecek kadar sev…Ey can Neden dalarsın Sanki Deryalar içinde Kalmış hicransın Hazana Niçin böyle ibretle Bakarsın, yaprağı koklarsın Yoksa Toprak özlemi Yaşayan bir imtihanmısın Veya Öteyi düşleyen Sevdalı figanmısın Hangi Canan seni bu kadar Bedbin kılar, umutlarını kırar, Gözyaşlarını hissetmekten kaçar Ey can, Kendinden geçecek Kadar asla kimseyi sevme Canda Akıl kararırsa izan Daralır ve kahra yol açar Bir ölçü Dahilin de sev, Nefret ettirmeyecek, Kin güttürmeyecek, İnsanlığından vazgeçirmeyecek kadar sev… Mustafa CİLASUN |
yine kendi şahsına münhasır bir dille yazılmış güzellik..