Soykırım
Gün karaydı
Gün ölüm Gün zulümdu Dünyanın gözünde solan Dağ gülümdü ‘’lo bıra’’ Fırtınalar kopuyordu Yer yarılıyordu Ateşler yağıyordu Yanıp tutuşuyordu Cayır cayırdı Her şey Mahşerdi Köy Kasaba Şehir Bomba üstüne bomba Bomba düşüyordu İnsan üstüne insan İnsan düşüyordu Kaçıyordu İnsanlar kaçıyordu Yaşlılar çocuklar El ele tutuşanlar Sırtta taşınanlar Amansız Nefessiz Kimsesiz Aç biliaç Öldüler Çokça öldüler Ölüleri kaldı Dağda ovada Tarlada evde Günlerce Koktular Dünya duruyordu Dünya susuyordu Dünya utanıyordu Dünya biliyordü Herkes ölüyordü El kelepçe Dil kelepçe Din hiçe Burası Halepçe Ahmet Coşkun |