Üzerim yıkılsa şu yüce toroslar
Beni yutsa bırakmasa marmarada deli dalgalar
Benliğimi yüreğimi dondursa buzullar
Yinede bir tanem geçemem senden.

Dertlerden önüme duvar örseler
Ellerimi ayaklarımı acı denen zincirle bağlasalar
Seni görmeyeyim diye gözlerime mil çekseler
Yinede bir tanem geçemem senden.

Yeti kat göğe yükseltip benliğimi
Kor kıvamına getirip yağdırsalar bir ağustos günü
Eritmek için senle dolu benliğimi
Yine bir tanem geçemem senden.

Bütün umutlarımla beraber beni
Yerin yedi kat dibine gömseler
Üzerime en güçlü bonbaları yağdırsalar
Yinede bir tanem geçemem senden.

Bir bilinmez fırtınanın ortasında bıraksalar
Karanlık gecelerin ortasında bir idam sehpası kursalar
Seni elinde bir baltayla başıma cellat dikseler
Yinede bir tanem geçemem senden...