azgın akan
esrarengiz bir nehirdim,
kollarımı çarpa çarpa
derin kanyonlardan
amazonlarca geçip giderdim...


su uyur, düşman uyur
herkesin derdi biter
bitmezdi benim benimle derdim!


gök çatlar, ben patlardım
hep bir ’Sen’ arayışı içindeydim;
senliğim benliğim
benliğim senliğimdi,
bilmem ki kime neyi ispatlardım?!


bir bakmışım ay’la gün’de
saçların geceye
yüzün ay/naya döndüğünde
düşten düşe girerdim,
aşkla günde üç öğünde
çatal, kaşık, bıçak
salatada maydonoz
gökyüzünde uçak;
aşk elinden nerelere kaçak?!


kendime hastım
canıma kastım
susuzluktan yanan bendim
gâhi kerbela’da
kavga dövüş; kan içindeydim
ben var idim her belada,
gâhi hint yemen, gâhi çin’deydim...


ipekyolu yolcusuydum
yağmalandı kervanım
kesildi dizlerim
koptu sanki dibinden
kalmadı dermanım...


çöl oldum, özleminle nemlendim
göl oldum, gözlerinde demlendim
ne zaman ki eline geçtim
o’ssaat kuruldu bendim
dizginim çekildi; gemlendim!


yuttu beni bir düden,
çobanım oldun;
yılkı atı yayıltan,
beni koyun gibi güden...


huyun huyuma
suyun suyuma denkti
mutluluk ebemkuşağı
gözlerinde turkuvaz
renk-ahenkti...

bahtıma yeni bir yıldız doğdu
kör salihi seninle yendim,
ışık karanlığı kovdu...


bilirsin
yağmur mevsimi geldi mi
toprağın hasreti diner
boylanır çimen
kırlar donanır
dağlar gönenir;
işe yarar verimlilik!


ben seninle çiçeklendim
toprak tava geldi
güneş açtı gözlerin,
penceremden tertemiz
ciğerlerime hava geldi;
hayat başladı seninle
gelişin dünya kadar gerçek,
sonuna kadar da gidecek...


Şaban AKTAŞ
28.11.2013




Fotoğraf: Düden Şelalesi / Suat Can - Antalya
(Yonca Gül Arslan Can sayfasından alınmıştır.)