Kusura bakma canım, sormayı unutmuşum
Şu boş kalan kalbime bir can koyamaz mıyım?
Farzet ki çocuk gibi kendimi avutmuşum
Bir hayali severek aşka doyamaz mıyım?

Bilmem ne ad verilir senden geri kalana
Binlerce şiir sığar ömrümdeki talana
Masum ya da zaruri, doydum pembe yalana
Uyuduğum uykudan artık ayamaz mıyım?

Nice uzun geceler beni uykusuz koydun
Seni merak ettikçe adımı ’huysuz’ koydun
Sevmeyi ihmal ettin, ruhumu susuz koydun
Canımdan usandırdın, senden cayamaz mıyım?

Varakası elinde, sana ait yeryüzü!
Altına boğ- ihya et sana gülen her yüzü
Senin pek çok yüzün var(!) yüzsüzlere ver yüzü
Ben güneşle konuşup yıldız sayamaz mıyım?

Sana ve bana ait bu evde iki oda
Tek kişilik her biri, sanki ıssız bir ada
İki ayrı dünyanın(!) sakiniyiz burada
Yalnızlığımı delen sesler duyamaz mıyım?

Şu kırgın olan kalbim boş yere yorulmadı
Küçük-büyük yaralar vaktinde sarılmadı
Affedildin her zaman, hiç hesap sorulmadı
Üzerime yıkılsan yine dayamaz mıyım?

Uçlarda dolandın hep, uçurumdan itmedim
Çok gösterdin kapıyı, kovdun amma gitmedim
Başını eğdirmedim ve ihanet etmedim
Olsam gönül hırsızı, soysam soyamaz mıyım?

Yılların derin izi aynamdaki yansıma
Ne kadere küskünüm, ne bahtıma- şansıma
Gözlerim kapanmadan eşlik etsen dansıma
Son bir kez daha sana ’canım’ diyemez miyim?...

Bulem hatun, Kasım 2013, Antalya