GÜLÜŞÜ GÜNEŞTEN SICAK DENİZ KIZININ ÖYKÜSÜ
Gün, batmaya dönerken kızıllaşmakta
Denizkızı, pervasız; kah salımakta, kah oturmakta Biraz hüzün, biraz neşe, bütün gizem Teninde gün batımının kızıllığı Göz bebeklerinde koskoca bir ışık Baktı; dilim tutuldu o an, Yerimden doğruldum ağır aksak Yeni yetmeliğime güldü belki de Gülüşü gülden sıcak Gözleri; deniz gibi... derin ve duru Ve derinliğince uzaklara bakıyor Yunus balığını gözler gibi Yuttuğu tuzlu ayrılıklardır yakan içini Suya bırakıyor kendini Gün batımında yıldız yıldız parlıyor dalgalar Deniz kızı bedenini suya vurdukça Umuttan biraz daha uzaklaşmakta Ve uzaklaştıkça yaraları azmakta Ne dalgaların şiddeti, Ne kavurucu güneş, Ne esen rüzgar… Deniz kızını ancak yürek acısı yaralar… Hakan Sentinus Çağ Yangını Şiirleri |