Edebiyat şiirle başlamıştı ustam.
İlk sözleri sen yazmıştın.
Roman hikâyeler senden doğmuştu.
O bir bilebilseydi kendisini.
Sen yazmıştın onu sen ustam.

Tut artık yazılanları,
Uçuşuyor sonbahar rüzgârında.
Ne kalleşmiş bu yaşam.
Geçiyor salınarak kendince.
Oysa onu sen yazmıştın ustam.

Biz neyiz ki solu ağrıyan kişi.
Maddi âlemde yaşayan,
Hain ininde beraber olan,
Körpe bedene tapan,
Sen yazmıştın bilemedik ustam.

Hayallerim müebbette artık.
Çentikler atarım duvarlarına.
Üzülme sevende bir sevmeyende.
Hayat geçti bende yoruldum.
Sen anlıyorsun ya o yeter ustam.

Zaman haklı çıkaracak kimilerini.
Ben mi?
Bende anlatamam gerçeği.
Umudum mu?
Bitti benimde.
Tut yüreğimi,
Siz yaşadınız en güzelini.
Ya sizinle ya kendimle yaşarım.
Anlaşılmak mı?
Senin gibi bende boş verdim be ustam.
“”ACET””2013.11