Kalk Orhan Veli,Dinle İstanbul'u
Ne ümitlerle geldim,herkes gibi bende buraya
Hangi toprağı kazsam,bedava altın bulmaya Gelir gelmez satmaya kalktılar,köprüyü banada Kendimi kaybettim,kayboldum ben İstanbul’da. İstanbul’dan kaçıyorum,şimdi bakmadan ardıma Köyüme geri dönerim,hasretle koşarak yuvama, Paran varsa İstanbul’da,yaşarsın kral gibi Pulun yoksa ağlatırlar seni,bir köle gibi. Resimlerdeki İstanbul’u aradım,yıllar boyu Ömrüm yetmez tanımaya,semtlerini,dar yolunu Anladım ki yaşanmaz olmuş,artık bu koca köyde, Kurban olurum ben,yaşadığım doğduğum köye. Tertemiz hava değil,havamı almışım burda, Paramı herşeyi kaptırmış,eşyamı satmışım burda. Her türlü insanı; yalanı,dolanı görmüşüm burda Havası suyu kalmamış,bereket kalmamış İstanbul’da. Kalk Orhan Veli kalk,dinle İstanbul’u gözlerin açık, Gözlerinle gör şimdi,o şiirindeki İstanbul’u İnsanların sözleri,gözleri,dilleri,üstleri açık saçık, Bırak İstanbul’u sahibine,sen yerinde rahat uyu. İstanbul’u almaya gerek yok,İstanbul zaten bizim Yeter ki kıymet bilelim,başka ele vermeyelim İstanbul’u almak zor,vermekse çok kolay Osmanlı’dan kalmış miras,dünya kadar cami,saray... |
//İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda
Sucuların hiç durmayan çıngırakları;
İstanbul'u dinliyorum gözlerim kapalı.
İstanbul'u dinliyorum gözlerim kapalı;
Kuşlar geçiyor derken
Yükseklerden, sürü sürü, çığlık çığlık;
Ağlar çekiliyor dalyanlarda;
Bir kadının suya değiyor ayakları;
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Serin serin Kapalıçarşı,
Cıvıl cıvıl Mahmutpaşa
Güvercin dolu avlular,
Çekiç sesleri geliyor doklardan
Güzelim bahar rüzgarında ter kokuları;
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı
Başında eski alemlerin sarhoşluğu,
Loş kayıkhaneleriyle bir yalı
Dinmiş lodosların uğultusu içinde.
İstanbul'u dinliyorum gözlerim kapalı.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Bir yosma geçiyor kaldırımdan.
Küfürler, şarkılar, türküler, laf atmalar.
Bir şey düşüyor elinden yere;
Bir gül olmalı.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Bir kuş çırpınıyor eteklerinde.
Alnın sıcak mı, değil mi bilmiyorum;
Dudakların ıslak mı değil mi, bilmiyorum
Beyaz bir ay doğuyor fıstıkların arkasından
Kalbinin vuruşundan anlıyorum;
İstanbul'u dinliyorum...
ORHAN VELİ KANIK//
Şiir şiirin aynasıdır.İstanbul'a dair şiirinize tebriklerimle.
Saygı ve selamlarımla.