Karanlıkta YaşamKaranlıkta yaşam sürer özentisi yarasa Gömleğinden gitmez kıvrımları, dinmez kanama Kalp parmaklıklarına darbe yapanlar harbi yaramaz Bu gökkuşağı benim mi sanki bu yıldızlar kayamaz İnat edersin bazen kirletirsin üstünü Bozarsın annenin özenle yaptığı ütüyü İstesende istemesende yaşarsın bir gün kötüyü Denemene gerek yok küçüğüm yaşatamazsın ölüyü Bir gözüm hala paslı merdiven kenarında umutluydu Beni gören uğur böceği sanki bana mı uğurluydu Defterimde sakladığım gül yaprağım yorulmuştu Karanlıkta kızıla çalan gözüm gözyaşıyla yoğrulmuştu Penceremin kenarları tozlu birde metalleri paslı Onunlayken onu kaybetme korkusu sanırım en büyük yastı Ve gözüm hala yaşlı ,dedemmiydi yoksa benmiydim yaşlı Dışardan gözüktüğü kadarıyla köşede düşen sadece ayyaştır Gözüm göz renginle ve ışıltından epey bir kamaştı Seni kaybetmekten korkup hayatla son bir adım savaştım Sen benim hem sermayem hem de bu gönüle kazançtın Seni üzmek değil yüreğimde süzmek en örnek amaçtır Sonbahar esintisiyle bir yaprak sol hizama yanaştı Beni eleştireceğine gönlümün derinliğini araştır Eğer hüzün gelirse onu üstümden al aştır Anlatamadığım nokta şu seninkisi ak aşktır |