Ben annemi ne yazıkki tanımıyorum,keşke annem olsaydıda boğazına sarılsaydım, Hasta olduğunda sırtımda taşısaydım."Anneciğim seni çok seviyorum "deseydim.kucağında sosuza dek uyusaydım.Annemin çok iyi bir insan olduğu onu tanıyanlar söylemektedir."Bu Güllizar hanımın küçük oğlu rahmet canına çok iyi Annesi vardı"denmesi benim tek teselli kaynağım.Böyle bir Annem olduğu için gurur duyuyorum,kendisine kötülük yapanlara iyilikle karşılık veren,yere basarken karıncayı dahi incitmemeye özen gösteren "Kimse size taş atarsa siz ekmek atın"diye herkese nasihat eden, güzel Annem benim,Sezeryanla yapılan Ameliyatla kendini toparlayamamış,1971 yılında hakkın rahmetine kavuşmuş,Ben sedirde yatan cenazenin Annem olduğunu anlamıyor.oyun oynuyordum.Babama"Baba Ablalarım neden ağlıyor,söyle ağlamasınlar "diyordum.Rabbim Annesini kaybeden tüm kardeşlerime sabırlar versin ve tüm Anne ve Babalara rahmet etsin. Mekanları cenet olsun.Amin...Saygılarımla Ferhan DEMİRAL

Kader göstermiyor,nurlu yüzünü,
Kelimelerle anlatamam,özünü,
Her an hatırlarım,dostluk sözünü,
Rüyalarımda görün,ne olur ANAM(Fotoğrafı dahi yok)

Çocuktum!

Altı yaşında,

Sevgisine ,doyamadım...

Kader bu,gülemedim....

Alaca karanlıkta,

Hüzün çöktü ,her yana,

Omuzlar, üstünde,

Ruhu yükseliyor,semaya,

Cennete çok yakın,

İncitmeyin sakın,

O benim Annem...

Cansız beden,

Genç yaşta ,neden?

Ateş düştü içimize,

Gözyaşları, sel oldu.

Annelerin , Annesi,

Kabul olur,her duası,

İyileşti , yarası,

Mahşeri kalabalık,

Yerin dibi aydınlık,

Eller açılmış ,semada,

Meleklerin kanadında,

Uçuyor sonsuzluğa...

Bırakma bizi yetim,

Doymadım ,sana anne ...

Kalbimin bir köşesinde,

Yaşıyorsun,her zaman,

Öldüğüm zaman,

Yanına geliyorum,

Seni öpmeye Anne...

Dualarım,seninle....

Rahat uyu Anne !...

05.01.2008 saat 03.oo BURSA