Koşabilsem,Görebilsem,Duyabilsem...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Genç sayılabilecek (45) yaşımdan beri engelli ve yürüme zorluğu çeken birisi olmak ve yaşamak,benim ve ailem için oldukça zor ve sıkıcı bir hayat.Ne yazık ki,sağlığımızı ve organlarımızın değerini ve kıymetini kaybettikten sonra anlıyoruz.Ama bu bile pek işe yaramıyor.
Bugün bir mavilik varmış denizde
Ah bir görebilseydim! Her zamanki mavilik değilmiş,o mavilik Güneş gülmüş,gülümsüyormuş dünyaya Kırlardaki çiçekler,dans ediyorlarmış,birbirleriyle Keşke yürüyebilseydim,ben de dans ederdim. Ötüşüyorlarmış serçeler,leylekler,martılar, Ama ben duyamıyorum! Canlılar, sevinçle koşuyorlarmış kırlarda Keşke onlar gibi,ben de koşabilsem Görebilsem,duyabilsem,keşke! Bir susarım,bir ağlarım İsyan etmem. Tadım yok,tuzum yok ben böyleyim Tek derdim Dünyada,bana acıyan gözlerle bakmamaları... |
Bir susarım,bir ağlarım
İsyan etmem.
Tadım yok,tuzum yok ben böyleyim
Tek derdim
Dünyada,bana acıyan gözlerle bakmamaları...
İnsanlar;kendisine nasıl davranılmak istiyorlarsa, empati kurarak
o şekilde denge kurarak öyle davranışlarda bulunmaları gereklidir.
Acıyan gözlerle bakıp üzülmeyi bırakıp neler yapabilirim diye
düşünmelidirler.İçeriğiyle duyarlı bir şiirdi,kutluyorum.
Saygı ve selamlarımla.