Anacığıma takılayım dedim de
’Ay ana yavuklun var mıydı kız söyle bir yol’

Ne bilirdim
Gözlerinin çağıldayacağını
Bir iyice ağlaştık, ana oğul.

Kadersiz yavrum dediğin de kollarında can anam!

Ya kınalı saçlı diğer analar? Onları düşündüm!

Yine kaderin ardına
Sığınmacı olarak durulacaktı belli ki!

Gitti Elifim burcu kokulu Sunam dedim kendimce.
Anamın yavuklusuna ağıtını o da bana yakacaktı!

Ne çağ atlamış ya
Atlamayı eşikten atlar sananlar!
Nerede ki bu çağ atlanan yer ay ana?

Anam medet bekler gibi, ne bileyim ay oğul
Orada mı verirlermiş sevenleri sevdiklerine?

Bileydim de, ha bir gidi vereydim yarenime
sevdiğime varı vereydim dedi ya!

Meğer, yarım asırlık çınar anam
Aşk oduyla tütermiş de haberim yokmuş!
Gulsen Tunckal (Gulsen Tunckal)


Çok harikaydı anlam dolu şiiri bir solukta okudum yüreği kalemi ayakta alkışlıyorum
Yüreğin susmasın hocam
_____________________________________________Saygılar

Sevgili kraliçem.Bu sefer çok değişik bir aşk hikayesi yazmışsın.ama nede güzel olmuş.Sevdalar çağ atlamaz ilk yaşamaya başladığı günkü gibidir.Herkes sevdiğini alabilse ama nerdeeee.Senin kahramanın para biriktirmeye gidince verivermişler kızı.kızcağızda hiçbir şeş diyememiş.Ya anası sevdiğine mi varmış sanki.Yüreciğindeki yangın öylece durup durur,kor alevlerle yanarken.EEEhhhh.sevda böyle işte yanarsın ,kavuşamazsın.Ömrünün sonuna dek yanar kavrulur durursun.Üstelik belli etmemeyide öğrenirsin.Çok güzel yanık bir aşk şiiriydi. kutlarım şiirini kraliçem.


dGÜLLER AĞLAR İÇİMDE
Ne zaman ayrılık saati gelse
En vazgeçilmez yerinde yaşamın
Duysak ayak seslerini akşamın
Ve sokaklardan el ayak çekilse
Bir ürpertiyle duyarım o zaman
Seni çağıran sesi uzaklardan

Ne zaman ayrılık saati gelse
Bir gariplik çöker içime birden
Kalan tek anı gibi bir devirden
Durmadan çalınır o gamlı beste
Sanki bilir dem hazin öykümüzü
Bulutlar ağlar, kararır gökyüzü

Ne zaman ayrılık saati gelse
Bir çaresizliğe anlatır gibi
Birden değişir gözlerinin rengi
Mavi solar, koyulaşır yeşilse
Sarınca ruhunu eski bir hüzün
Uçar gider pembeliği yüzünün

Ne zaman ayrılık saati gelse
Uzatsan özlemle dudaklarını
Tüm ağaçlar döker yapraklarını
Ne çiçek kalır ortada, ne bahçe
Sadece uğultusu o rüzgarın
Ve bir umut kırıntısı: Belki yarın

Ne zaman ayrılık saati gelse
Bir fırtına çıkmışcasına, büyük
İçimdeki güllerin boynu bükük
Bir zaman kalakalırım öylece
Neden sonra gittiğini anlarım
İçimde güller ağlar, ben ağlarım...

Ümit Yaşar Oğuzcan

Bu kez daha toplumu ilgilendiren, değişik bir şiire imza atmışsın.

Analar aşık olmaz, babalar sevmeyi bilmez sanısıyla aldanmışız.
Onlarla içtenlikle konuşunca, iç dünyaları dökülür önümüze.
Anadolumuzun bağrı yanık anasını ve oğulunu konuk etmişsin şiirine,

beğeniyle okudum,

tebrikler,

en içten sevgilerimle canım..

Uzun soluklu mana yüklü şiirin şairesini kutlarım.
Sağlıcakla.

Ana oğul dertleşmesi gibiydi sanki. Değer sahibi olmak güzel de mantık çerçevesinde sahip çıkmalı onlara, körü körüne değil belki de yi vurguluyordu sanırım.

Çok farklı ve güzel bir düşüngeç şahane sunulmuş bence tarafınızdan

Canı gönülden tebrikler Gülşen Hanımcığım

Sevgilerimle

Kadersiz yavrum dediğin de kollarında can anam!

Ya kınalı saçlı diğer analar? Onları düşündüm!

Yine kaderin ardına
Sığınmacı olarak durulacaktı belli ki!

Gitti Elifim burcu kokulu Sunam dedim kendimce.
Anamın yavuklusuna ağıtını o da bana yakacaktı!

Ne çağ atlamış ya
Atlamayı eşikten atlar sananlar!
Nerede ki bu çağ atlanan yer ay ana?

Anam medet bekler gibi, ne bileyim ay oğul
Orada mı verirlermiş sevenleri sevdiklerine?

Bileydim de, ha bir gidi vereydim yarenime
sevdiğime varı vereydim dedi ya!

Meğer, yarım asırlık çınar anam
Aşk oduyla tütermiş de haberim yokmuş!

Keyifle okudum harika bir şiir olmuş kaleminize sağlık selamlar............

çok güzel candan tebrik ediyorum güzel bir eser olmuş kaleminz hep yazsın kutlarım

gönül sesi duygularla yoğrulmuş dost kutlar sevgiler sunarım...