Ben döndümKarşımda durdu. Ak kollarını bir birine sardı Dünya sanki bana dardı Karşı koltuğa yıkıldı sanki Üst üste attı sütunlarını Marmara depremi şiddetinde Titretti. Ayak ucuyla uzak daireleri Sildi geçti Sonra Deniz gözlerinin ardında Çığlık çığlığa Güneşleri yere serdi Ay yüzünde kelimeler Katlime fermanımı verdi Kapıları açtı burnu Kaybolmalara gel dedi Sedef sedefe değdi Saçları kırkikindi Fermanımı süsledi Dudakları titredi Sonra Beni yasayan dili Ağzında dönmedi Ben döndüm Sonra Arılar sokar Çiçekler kokar Bulutlar buhar Şimdi. 04.01.08 halil |
sanki,sanki yakalambaç oynar gibi...
yada birini bulmaya çalışmak,aramak gibi...
okur iken satırlarında hayal ettim ...
ben erkek değilim ama karşımda ki afet-ül devran idi...